Walc rozwinął się z innego austriackiego tańca ludowego: ländlera. Pierwowzór jest jednak bardziej szorstki i toporny, w przeciwieństwie do pełnego gładkości walca. Na rozwój walca w dużej mierze wpływ miało zwrócenie na niego uwagi przez kompozytorów i stworzenie pięknej muzyki do tańca. Istnieje wiele odmian tego tańca, m.in. walc wiedeński, który jest szybszy, za to angielski charakteryzuje delikatniejsze tempo. Tańczy się także walca polskiego w formie ABA. Nazwa pochodzi o niemieckiego słowa „walzen”, co oznacza obracanie się. Doskonale oddaje to istotę tego tańca.
Czym jest walc?
Walc to rodzaj tańca towarzyskiego pochodzenia niemieckiego. Nazywany jest tańcem wirowym, inaczej obrotowym, w metrum 3/4 oraz budowie okresowej. Początkowo walc nie był salonowym tańcem. Można było zobaczyć go raczej w podrzędnych lokalach. Początkowo tempo nie było zbyt szybkie. Ze względu na niewielką dostępną ilość miejsca, obroty wykonywane były w miejscu. Z czasem walc przeniósł się na salony. Po raz pierwszy został zaprezentowany w 1786 roku na scenie teatru wiedeńskiego. Następnie walce komponowane były przez wielu kompozytorów romantycznych, na przykład Johanna Straussa, Chopina, Czajkowskiego i Wieniawskiego.
Walc wiedeński
Walc wiedeński na salonach pojawił się w 1815 roku, kiedy to został zaprezentowany w czasie kongresu wiedeńskiego w Austrii. Pierwsze zetknięcie publiczności z tym tańcem wywołało niemałe kontrowersje, zwłaszcza ze względu na bliską ramę tancerzy, którzy stykają się od kolan aż do klatki piersiowej. Szybkie tempo walca wiedeńskiego budziło niepokój, a wręcz uznawane było za niebezpieczne dla tańczących go par. Jednak mimo początkowych obiekcji, walc wiedeński szybko stał się jednym z najpopularniejszych tańców, nie tylko w Wiedniu, ale całej Europie.
Jak tańczyć walc wiedeński?
Kroki walca wiedeńskiego nie są specjalnie skomplikowane, ale największym wyzwaniem jest szybkie tempo i płynność ruchów. W trakcie tańca partnerzy ciągle się unoszą i opadają, ale nie podskakują, tylko suną gładko po parkiecie. Obowiązkowym elementem walca wiedeńskiego są także ciągłe obroty, a także przejścia między nimi.Kroki muszą być zdecydowane, miarowe, a jednocześnie lekkie i delikatne. Nie ulega wątpliwości, że walc wiedeński, tańczy przez profesjonalnych tancerzy, jest bardzo spektakularny. Najlepiej wygląda prezentowany na dużych powierzchniach. Często tańczy się go na balach i ważnych uroczystościach. Walc wiedeński wybierany jest także na pierwszy taniec, chociaż wymaga nieco przygotowań ze strony młodej pary.
Walc angielski
Walc angielski jest mieszanką wielu różnych tańców europejskich. Za jego głównych przodków uważa się Matenick i Furiant, które tańczy się podczas wiejskich zabaw w Czechach. Klasyczny walc zyskał ogromną popularność we Francji w XVIII wieku. Początkowo tancerze utrzymywali między sobą dystans, jednak z czasem rama była coraz bliższa. To budziło ogromne kontrowersje wśród konserwatywnego otoczenia, a jednocześnie przyczyniło się do ogromnego wzrostu popularności walca angielskiego. Założenia i kroki walca angielskiego oparte są na obserwacji naturalnego ruchu ciała człowieka i prawach mechaniki ruchu. Dzięki temu efekt jest tak płynny i naturalny.
Kroki walca angielskiego
Walc angielski to taniec, którego kroki nie są specjalnie skomplikowane. Ruchy nóg odbywają się po kwadracie. Stopy partnerów poruszają się naprzemiennie, wykonując te same kroki. Taniec odbywa się ruchem wahadłowym. Podobnie jak w walcu wiedeńskim, w tańcu należy stale się podnosić i opadać. Walc angielski to także liczne obroty. Jednak tempo tańca jest zdecydowanie spokojniejsze i wolniejsze, mniej wymagające fizycznie. Z tego względu jest chętnie wybierany przez młode pary jako pierwszy taniec.
Walc w Polsce
Walc w Polsce cieszył się ogromną popularnością. W naszym kraju pojawił się wraz z okupacją pruską i zadomowił się na dobre. Stał się obecny w warszawskich salach balowych i na wsi mazowieckiej – odmiana walca ludowego. Była to także rozrywka mieszczańska. W Warszawie utwory do walca produkowane były masowo. Z czasem wykształciła się rodzima odmiana, nazywana obecnie walcem polskim. Posługiwała się formą trzyczęściową ABA i opiera na łączeniu rytmów oberka i ländlera. Komponowano walce do tańca i do słuchania.
Walce Chopinowskie
W Polsce walce komponował między innymi Fryderyk Chopin i to już od najmłodszych lat. Początkowo kompozytor niezbyt cenił te utwory, kiedy jednak zdecydował się na ich wydanie, okazało się, że są to znakomite dzieła. Tworzą niemalże odrębny gatunek, są tak charakterystyczne. A co je wyróżnia? Przede wszystkim utrzymane są w formie ABA, czasami z kodą, a czasami w wersji bardziej rozbudowanej. Niektóre są także w stylu walca wiedeńskiego. Cenione są zwłaszcza za wielką emocjonalność. Najpopularniejsze walce Chopina to na przykład cis-moll op. 64 nr dwa, Es-dur op. 18 i F-dur op. 34 nr trzy.
Walc na weselu
Walc to klasyczny taniec, który obecnie tańczony jest na turniejach, a także różnych uroczystościach. Przez wiele par wybierany jest jako pierwszy taniec na weselu. W zależności od preferencji partnerów i ich umiejętności, mogą zdecydować się na walc angielski lub wiedeński. Dostępnych jest wiele romantycznych utworów, które doskonale wpisują się klimatem w tę ważną uroczystość.
Walc to taniec, który obecnie tańczy się na specjalne okazje. Niemniej warto poznać podstawowe kroki i cieszyć się płynnym, gładkim poruszaniem po parkiecie. Takie umiejętności przydadzą się na przykład na weselu. Nawet jeśli nie będzie okazji, żeby zatańczyć pełnego, klasycznego walca, to jest to świetna podstawa.
Zobacz także:- Piosenka na pierwszy taniec – sprawdź, jak wybrać utwór na pierwszy taniec, żeby wesele było niezapomniane!
- Pierwszy taniec weselny – stwórz wspomnienia pełne gracji
- Eleganckie oczepiny – gwarancja udanej zabawy
- Kompatybilność znaków zodiaku – jak sprawdzić czy stworzycie udany związek? Dopasowanie poszczególnych znaków
- Jak wygląda noc poślubna? Jaką bieliznę powinna wybrać panna młoda? Poznaj tradycje, fakty i mity związane z tym dniem!
- Msza ślubna – jak wygląda ceremonia?
